Mon Wolters (1937-2004) wordt geboren in Beugen-Rijckenvoort. Zijn vader komt uit een familie, waarin iedereen in de 
textielindustrie werkt (Enschede); hij weet daaraan te ontsnappen en begint een eigen bedrijfje. Daardoor raakt het gezin 
Wolters in redelijk goede doen. De moeder in het gezin is een fijngevoelige vrouw die piano speelt. Al op jonge leeftijd volgt hij privé tekenlessen en ook op het internaat bij de nonnen wordt daaraan de nodige aandacht 
besteed. Met zijn tien jaar oudere zus Henriette heeft hij in die tijd weinig contact, maar na zijn academietijd ondernemen 
ze samen reizen door Spanje en ze blijven elkaar vervolgens met enige regelmaat zien, vooral in Spanje waar Henriette zich vestigt. Van 1953 tot 1957 studeert Mon Wolters aan de Academie voor Kunst en Industrie (AKI) in Enschede. Onder leiding van de charismatische AKI-docent en latere directeur (1968-1980) Joop Hardy ontwikkelt hij zich tot een schilder die stilistisch 
gezien aansluiting vindt bij wat later ‘de nieuwe figuratie’ is gaan heten met kunstenaars als Alphons Freymuth en Lucassen 
als de boegbeelden daarvan. De innerlijke noodzaak van zijn werk vertoont verrassende overeenkomsten met de overactieve 
daadkracht van de latere AKI-kunstenaar Wim Izaks (1950-1989). Vanuit de opvatting over het kunstenaarschap die aan de AKI wordt ontwikkeld - de academie is in 1949 opgericht - 
beschouwd Wolters de autonome beeldende kunst als kern en centrale bezigheid van al zijn handelen ten dienste van zijn 
persoonlijke groei en het tot bloei laten komen van zichzelf als ongebonden en ondernemend individu. De technieken en vaardigheden die hij zich op de academie eigen maakt, zet hij in ten behoeve van die persoonlijke 
ontwikkeling en zijn streven naar vrijheid en onafhankelijkheid. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij na zijn 
academietijd avontuurlijke reizen maakt naar Griekenland, Spanje, Israël, Italië en Marokko. Hij werkte soms op de wilde vaart om in zijn onderhoud te voorzien. Als dienstweigeraar komt hij enige tijd in een psychiatrisch militair hospice terecht, samen met Jan Montijn. Later wonen en werken ze een tijd samen aan de Oude Zijdskolk 28 in Amsterdam. In dit pand, een pakhuis van zes verdiepingen, zijn ook kunstenaars als Lucassen, Zoltan Peeter en Harry Huisman enige tijd werkzaam. De onbevangen beeldtaal van Mon Wolters
De ongedwongen blik om naar jezelf te kijken